François – polski walc skomponowany w 1905 roku przez Adama Józefa Karasińskiego. Piosenka pochodziła z repertuaru Toli Mankiewiczówny, która wykonywała ją w teatrze Morskie Oko w Wielkiej Rewii (1934 rok). Utwór śpiewali również m.in. Adam Wysocki, Mieczysław Fogg, Marta Mirska, oraz Irena Santor. źródło
Słynny walc „François”, którym na początku XX wieku rozbrzmiewały sale balowe, estrady koncertowe, salony i kawiarnie, był dziełem utalentowanego kompozytora, nazywanego „polskim królem walca”, chociaż komponował także polonezy, kadryle, polki i mazury. Adam Karasiński (1868-1920) występował na estradzie z własną orkiestrą, z którą koncertował w Paryżu, Moskwie, Wiedniu i Budapeszcie – wszędzie wzbudzając zachwyt pięknym walcem „François”. Po śmierci kompozytora syn Zygmunt Karasiński (1898 - 1973) zinstrumentował ten utwór od nowa wyposażając go również w nowy tekst Andrzeja Własta.
François
Muzyka: Adam Karasiński
Słowa: Andrzej Włast
W starych nutach babuni
Walc przechował się ten
Pomnę wieczorek u niej,
Widzę go jak przez sen.
Grajek przy fortepianie,
Goście snują się w krąg,
W białych bufach, tiurniurach są panie,
W klapkach panów chryzantem tkwi pąk.
Dawnych wspomnień czar,
Wdzięk stylowych par,
Muślin sukien jak mgła
I najnowszy ten walc „Francois”
Gdyby jeszcze raz wrócił piękny czas,
Gdyby zbudził serca złych ludzi czar
Modnego walca „Francois”.
Uśmiech starych portretów,
Dźwięk przebrzmiałych już nut,
Serca pełne sekretów,
Smutek rozstań i złud
W zapomnianej piosence
W jedną splotły się myśl.
I wracają marzenia dziewczęce
To, co wczoraj minęło, jest dziś.
Dawnych wspomnień czar…
